Shel Silverstein شل سیلور استاین

"لستر"

غولی که در درخت بانیان عظیمی خانه داشت 

خواست که برآورده کند یک آرزوی لستر را 

و او آرزو کرد که  دو آرزوی دیگر داشته باشد 

و حالا با زرنگی به جای یک آرزو  داشت سه تا 

و با هریک از آن آرزوها 

او خیلی ساده آرزو کرد سه آرزوی دیگر 

که جمع کل را رساند به چهل و هشت ؛ یا شاید پنجاه و دوتا

خوب به هر حال او از هر آرزو استفاده کرد 

برا ی به دست آوردن آرزوهای دیگر تا وقتی که جمعا داشت ؛

پنج میلیارد و هفت میلیون و هجده هزارو سی و شش تا

و بعد همه آنها را را روی زمین پهن کرد 

و دور آنها دست زد و رقصید 

و جست و خیز کرد و آواز خواند 

و نشست 

و با زهم آرزوکرد آرزوهای بیشتری 

و بیشتر و ..بیشتر ...و آنها تکثیر میشدند 

و در حالی که که مردم میخندیدند و اشک میریختند 

و عاشق میشدند و میرسیدند 

و حس میکردند و دست میزدند 

لستر وسط دارایی اش نشست 

که روی هم تلنبار شده بود چون کوهی از طلا 

نشست و شمرد و پیرشد و پیر تر 

تا یک پنج شنبه او را مرده  یافتند با آرزوهایش 

که دورو برش ریخته بودند کپه کپه 

و همه آنها را شمردند 

و حتی یک دانه ازش کم نبود 

همه براق بودند ونو ...یک عالمه از آنها برداشتند 

و مثل شما به "لستر " فکر کردند 

که در دنیای سیب ها و بوسه  ها و کفش ها 

تلف کرد عمرش را برای داشتن آرزوها 

...................................................................

از کتاب "جایی که پیاده رو به پایان میرسد1378 نشر همراه / تهران

ترجمه آزیتا قهرمان / مرتضا بهروان   "